راز جا افتادن همه آشها، پختن حبوباتشونه. تا حبوبات نپزند، هرچی هم به آش اضافه کنیم، فایده نداره. این آش سبزی نداره و می تونید عدس رو نیم ساعت آخر اضافه کنید چون زودتر از بقیه حبوبات می پزه. آب گوشت و یا اگه عصاره قلم دارید رو هم همین یک ساعت آخر بریزید. اگر هم که قلم دارید که باید بذارید جداگانه بپزه. البته می تونید قلم رو با حبوبات بپزید. دیگه خود دانید. ولی معمولا پخت قلم یه کم طولانیه. خلاصه که پیازداغ رو هم با زردچوبه مخلوط می کنیم و مقداری اش رو به آش اضافه می کنیم و بقیه رو هم می ذاریم واسه تزئین.

این تصویر اولیه بدون تزئینه. شما می تونید اونو با کشک به صورت دندون (با ریشه) تزئین کنید یا بنا به سلیقه خودنون هر جوری که خواستید. وقتی بچه جلوی دست و پای آدم باشه، همین عکس انداختن هم خودش کلی هنره (!)
یه چیز جالب راجع به این آش بگم:
می گن: اگه در حین خوردن این آش، سنگ بره زیر دندون هر کسی، درد دندون بچه مربوطه، به اون شخص منتقل می شه و بچه در جریان درآوردن دندان، درد کمتری متحمل می شه !!!!!!!!!!! اینم از اون حرفهاست. به نظر من کسی که این حرف رو درآورده، حبوبات رو خوب پاک نکرده و سنگ رفته زیر دندون یه بیچاره. بعد واسه اینکه ضایع نشه، مجبور شده این داستان رو دربیاره. البته بگذریم که هر کسی هر نگرشی داشته باشه، واسش اتفاق می افته. و اگر کسی به این حرف باور داشته باشه، حتما واسش پیش میاد. این آش رو مادر همسرم واسه پسرم پخته و زیر دندون کسی هم سنگ نرفت. بیچاره پسرم خودش به تنهایی همه درد دندون رو متحمل شد !!!!!!!!!!!!
نکته ۱: راستش اگه مادر خونه داری هستید و شاغل نیستید، به نظر من بهتره که این آش رو خوب تزئین کنید و یا حتی می تونید یه عنوان گیفت، عکس بچه تون رو هم به همراه آش به دوستاتون بدید. امان از این مادرهای شاغل که همه کارهاشون هول هولکیه!
نکته ۲: این قضیه آش در خونه مردم بردن هم حکایتی شده. اصلا به نظر من آش نذری فلسفه اش دور هم جمع شدن بوده. نه اینکه یه نفر تو خیابون نارمک آش بپزه بعد مجبور بشه با این وضع عزیز بنزین (!) واسه یه نفر تو پونک آش ببره! یه زمانی به یه جایی می رسیم که پول یه کاسه آش رو واسه فامیل، کارت به کارت می کنیم. اونم از طریق اینترنت بانک!

نوش جان ؛ گوارای وجود !

اولش بگم که درست کردن حریره بادام، به دو صورته. یعنی شاید هزار تا روش باشه ولی من دو تا رو بلدم! یکی روش خانم رویا منتظمی خدابیامرز یکی هم روش مامانم! هر دو روش هم تا یک جاهایی با هم مشترکند:

مواد لازم:

بادام

آرد برنج

شکر (کمی)

شیر (در روش خودم)

طرز تهیه:

اول با یک دانه بادام شروع می کنیم. بعد تقریبا هر یه هفته یکبار یا هر ده روز یکبار، یک دانه بادام اضافه می کنیم. من خودم مثلا شب یک دونه بادام رو توی یه کاسه کوچک آب داغ خیس می کنم. فردا صبحش بادام رو با این رنده های کوچک رنده می کنم:

روش خانم منتظمی اینجوریه که بادامهای رنده شده رو توی یه تنظیف می پیچیم و اون تنظیف رو می ذاریم توی ظرف و روش آب می ریزیم و می ذاریم بجوشه. اینقدر که حسابی عصاره بادام دربیاد. بعد تنظیف رو در میاریم و بعدش بهش یه کم شکر و مقداری آرد برنج اضافه می کنیم و مثل فرنی درستش می کنیم.

ولی روش مامان من اینجوریه که:

بادامها رو که توی ظرف رنده کردیم، روش آب می ریزیم و می ذاریم بپزه. مثلا بین بیست تا سی دقیقه. که حسابی عصاره بادام بیرون بیاد. توی این فاصله آرد برنج رو با آب سرد مخلوط می کنیم تا یه کم لعاب بده. بعد از این بیست سی دقیقه، مخلوط آب و آرد برنج رو به بادامهای روی حرارت اضافه می کنیم و کمی هم شکر می ریزیم و حدود نود تا صد و بیست سی سی شیر هم اضافه می کنیم و حدود یک ربع می ذاریم همه با هم بپزند. بعدش ظرف رو از روی حرارت برمی داریم و محتویاتش رو از چای صاف کن، رد می کنیم:

بعدش عصاره اش رو می ذاریم خنک بشه، اونوقت می دیم نی نی جون نوش جونش کنه. معمولا در حریره بادام، شیر نمی ریزند. من می ریزم! تا قوت بیشتری برای نی نی داشته باشه.

این عکس همون قاشق حرارتیه که قبلا گفتم. همونطوری که می بینید، چون حریره داغ بود، رنگ سر قاشق، سفید شده.

راستی، شنیده ام حریره بادام به صورت پودر در داروخونه ها فروخته می شه و دیگه احتیاج نیست خودمون توی خونه تهیه کنیم. ولی خواهش می کنم خودتون درست کنید! مطمئن باشید استفاده از بادام تازه خیلی بیشتر خاصیت داره. ممکنه تهیه اش به نظر سخت بیاد، ولی عادت می کنید. اونجوریام که می گن درست کردنش سخت نیست. باید واسه نی نی وقت گذاشت دیگه!

نی نی هایی که به شیر گاو حساسیت دارند:

بعضی از نی نی ها به شیر گاو حساسیت دارند. مثلا نی نی من. می دیدم وقتی بهش فرنی یا حریره بادام میدم، بعد از چند ساعت، اینقدر گریه می کرد که از چشماش اشک می ریخت! خلاصه کاشف به عمل اومد که به شیر گاو حساسیت داره. به خاطر اینکه من سر کار می رم، شیری که براش می دوشم، کفاف شکم آقا رو نمی ده و در کنار غذاهای کمکی، باید شیر خشک کمکی هم استفاده کنه. (ماشالا بچه دهن داره!) دکتر هم شیر خشک بیومیل ۲ رو براش نوشت که خیلی هم خوشمزه نباشه که یه وقت به طور کلی از شیر مادر زده نشه. وقتی دیدم به شیر گاو حساسیت داره، توی حریره بادام و فرنی اش، شیر خشک می ریزم. یعنی اول شیر خشک درست می کنم یا وقتی که از شیر خشکش زیاد می مونه، باهاش حریره بادام یا فرنی درست می کنم. البته نی نی من به سرلاک هم حساسیت داشت. اونو فعلا قطع کرده ام و جایگزینی براش پیدا نکرده ام. دکترش می گفت بعضی بچه ها نمی تونند سرلاک رو خوب هضم کنند. می شه از برند غنچه یا پوره استفاده کرد که البته من هرچی هم گشتم، اونها رو پیدا نکردم!

این بود انشای من در مورد حریره بادام و تجربیات آن!

نوش جون نی نی ها ؛ گوارای وجودشون!

مواد لازم:

ماهیچه گوسفند: یک تکه خورشتی

هویچ: پنج شش حلقه

سیب زمینی: هفت هشت مربع

برنج: یک قاشق چای خوری

جعفری: چند پره

ورمیشل (در صورت تمایل)

طرز تهیه:

اگه شما نیم کیلو ماهیچه گوسفند بگیرید، تقریبا برای یک ماهتون کافیه. با این احتساب که یک روز در میون سوپ درست کنید و نی نی دو روز اون سوپ رو بخوره. البته به نظر من اگه بشه هر روز درست کرد خیلی خوبه. تا می تونیم نباید غذای مونده به بچه بدیم. حالا تا شرایط هر کس چی باشه. این ماهیچه رو تقریبا به اندازه گوشتهای خورشتی خرد می کنیم و توی فریزر می ذاریم. اگر هم استخون داشت، مهم نیست. می تونید گوشت رو با استخون بار بذارید. عصاره استخون هم به خورد سوپ می ره.

وقتی خواستیم سوپ درست کنیم، همه مواد رو با هم توی ظرف می ریزیم. به اندازه نوک قاشق چایخوری هم نمک اضافه می کنیم. نباید این سوپ رو مثل سوپهای خودمو ن مزه دار کنیم. چون نی نی به مزه نمک عادت می کنه و بعدا به طرف چیپس و پفک و غذاهای شور می ره! خلاصه سوپ رو می ذاریم روی حرارت تا درست بشه.

نکته۱: در مورد ظرف غذای بچه، وقتی آدم داره سیسمونی می خره واسه بچه اش، یه سری جنس ها رو از روی ذوق می خره شاید اصلا لزومی هم نداشته باشه. مثلا ست قابلمه غذای بچه! بچه بیچاره تا همین چند وقت غذاش از ما جداست. ست قابلمه اش کجا بوده! از طرفی اونطور که من دیدم، این قابلمه ها یا لعابی هستند یا تفلون. من خودم تفلون رو برای بچه نمی پسندم. چون ممکنه لایه هاش جدا بشه. لعابی هم خیلی زود آبش تموم می شه و غذا بهش می چسبه. مخصوصا که مقداری که داریم درست می کنیم خیلی کمه. من خودم قابلمه سنگی گرفتم. البته یک نکته مهم اینه که قابلمه بچه رو روی شعله مستقیم نذاریم. چون زود آبش تموم می شه و باید توش آب بریزیم. در حالی که ما عصاره خود موارد رو می خوایم و نباید غیر از آب اولیه آب دیگه ای بهش اضافه کنیم. من قابلمه سنگی رو روی شعله پخش کن می ذارم تا واسه خودش نم نم بپزه.

در صورت تمایل می تونید کمی ورمیشل هم توش بریزید. خلاصه وقتی که پخت:

مقداری از آبش رو توی ظرف می ریزیم و به بچه می دیم. برای شروع بهتره از دو وعده در روز، هر وعده پنج قاشق شروع کنیم. می تونیم در روزهای بعدی، تعداد قاشقها رو بیشتر کنیم. ولی اگه در روز اول بچه تمایل به خوردن نشون داد، ذوق نکنید و همه سوپ رو توی حلق بچه نریزید. بذارید کم کم بخوره تا دل درد نگیره. فقط آب سوپ رو بهش بدید. بعد از یکی دو هفته می تونید گوشت رو در بیارید و بقیه مواد رو حسابی میکس کنید. البته من سبزی رو هم قبل از میکس درمیارم. بذارید هویچ و سیب زمینی و برنج حسابی با آب سوپ میکس بشه. اونوقت بدید نی نی نوش جان کنه.

نکته ۲:

وقتی شروع می کنیم به بچه غذا می دیم، میزان غلظت غذایی که می دیم (سوپ، سرلاک، فرنی یا حریره بادام) باید فقط کمی از شیر مادر غلیظ تر باشه. بعدا که میکسش می کنیم هم باید خیلی غلیظ نباشه که خدای نکرده توی گلوی بچه گیر نکنه.

نکته ۳:

قاشقی که در تصویر می بینید، قاشق چینیه ( از جنس چینی) یه قاشق هایی توی بازار هست که حرارتیه. جنسش پلاستیکیه و اگر حرارت غذا بیشتر از حد باشه، رنگ قاشق عوض می شه و این یک نوع هشداره که دهن نی نی خدای نکرده نسوزه! این قاشق حرارتی ها یه خوبی دیگه ای هم دارند اینه که سرش قابل انعطافه. و در این زمان که بچه قاشق رو می خواد بگیره، اگرم به سر و کله اش بکوبه، بلایی سرش نمیاد. خلاصه همه جوره باید مواظب نی نی ها باشیم.

نوش جان نی نی ها ؛ گوارای وجود همه شون!