ریحان خشک
نعنا خشک
آویشن
شوید خشک
کنجد
تخم گشنیز
فلفل سیاه
فلفل قرمز
پاپریکا
زردچوبه
کمی نمک
گل محمدی خشک شده (در صورت تمایل)

طرز تهیه:واقعا ترکیب این مواد با هم، بسیار خوشمزه میشه. چه به عنوان افزودنی در ماست، چه در سس سالاد. شاید فکر کنید حاضری هم میشه خرید. ولی مطمئن باشید اگه اینها رو خودتون ترکیب کنید اولا اونی میشه دلخواهتونه، در ضمن همیشه محصولات خانگی خوشمزه تره.

این ترکیب با سرکه بالزامیک و روغن زیتون روی سالاد محشر میشه. همچنین طعم فوق العاده ای به ماست یا ماست خیار میده.

نوش جان؛ گوارای وجود!

طرز تهیه:
مثل اکثر مرباها، بهتره از هلوهای رسیده و بدون لک (و نه له شده) استفاده کنیم. بعد از اینکه هلوها رو شستیم، میذاریم آبش بره، بعد هسته اش رو جدا می کنیم و اونا رو به اندازه دلخواه درمیاریم. حالا ممکنه بعضی ها تکه های بزرگ مربا رو دوست داشته باشند. بعضی هام هم همون اندازه نگینی مثلا یک سانتیمتر در یک سانتیمتر.
بعد توی قابلمه ای که قراره مربا توش پخته بشه، هلوها رو میریزم و شکر رو هم لابلاش میریزم. بیست و چهارساعت قابلمه رو میذاریم تو یخچال که حسابی آب بندازه و طعم هلوها به خورد شکر بره.
بعد از بیست و چهار ساعت، قابلمه رو میذریم رو گاز روی حرارت ملایم. عطر خوش هلو همه خونه رو میگیره و همه منتظر درست شدن مربا می مونند.
بهتره تا خنک شدنش، چند ساعت تو قابلمه بمونه. بعد میتونید بریزید تو ظرف شیشه ای و بذارید تو یخچال.

نوش جان؛ گوارای وجود!

فوق العاده خوشمزه بود. واقعا خوشم اومد. و یه چیزهای خشکی هم (که آلبالو خشکه هم نبود!) توی دمنوش بود. که روی بشقاب زیرش هم ریخته و تو عکس معلومه.
البته اینم بگم که یه آقایی تو بار بود و قهوه هایی که درست میکرد، واقعا حرفه ای بود و شنیدم که ایشون سابقه اش تو کار کافی شاپ زیاده و قبلا کار کرده و کلا شما خودتون متوجه میشید از چیزهایی که درست میکنه. و اونجا بود که دلم خواست قهوه ای هم بخورم ولی خب، خوردن قهوه رو دمنوش آلبالو یه جوریه!!!!!!!! و البته این طلب من که یه بار حتما برم یه قهوه ترک اونجا بخورم.
بعدش که تولد تموم شد، بچه ها بالا رو مرتب کردند و رفتم طبقه بالا. نکته جالب اینجاست که وسایلی که اینجا هست، با همه قدیمی بودنشون، کار می کنند. مثلا این دوربین عکاسی:

مثلا این تلویزیون و دستگاه گرامافون و اون دستگاه تایپ و اتوی ذغالی، همه کار می کنند!!!! و البته یه صندوق قدیمی هم بود که متعلق به سال ۱۹۰۶ بود! از اون گوشه پشت صندلی ها پیداست!

خلاصه که کادر مودب و کاردانی داشت. مدیریتش هم یه آقای جوون بود که خیلی هوای مشتری ها رو داشت. اگه گذرتون به اون حوالی افتاد، حتما یه سر بزنید به کافه صدف!
در ضمن، ته منو، رمز وایفای هم نوشته بودند! حالا پانشید برید اونجا همه برنامه های گوشیتون رو آپدیت کنید!!!!!!!
اینم آدرس:
میدان انقلاب. خیابان ۱۲ فروردین. بین وحیدنظری و روانمهر. پ ۲۷۰

راستش یه سری وسایل هست که شاید خیلی به درد نخوره. ولی من خودم با این «ساندویچ میکر» خوب میتونم کارامو راه بندازم! یعنی یه وقتهایی میشه قشنگ در ماه چهار پنج تا غذا یا دسر از توش درآورد! حالا یکی یکی !

این دستوری که میخوام براتون بذارم، از سایت تکتم جونه. http://drashpaz.persianblog.ir/post/112/به نام دکتر آشپز! که ایشون واقعا خانم سختکوشی هستند. در عین حال که دکتر هستند و مطب میرند، ولی علاقه قشنگی به آشپزی و شیرینی پزی دارند. من خودم این غذا رو درست کردم و واقعا خوشم اومد. گفتم اینجا هم بذاریم دوستان ببینند.

خب، همونطور که می دونید، اغلب همه مون نون تست میذاریم تو دستگاه ساندویچ میکر و مخلفات هم میریزیم لای دوتا نون و پرس می کنیم و خلاص! ولی توی این دستور، خمیر رو خودمون درست می کنیم.

البته این نکته لازمه گفته بشه که اندازه ای که تکتم جون اینجا داده اند، برای هشت تا ساندویچه. من خودم اندازه ها رو یه هوا (!) زیاد کردم و اینجوری شد:

مواد لازم جهت تهیه خمیر:

تخم مرغ: ۲ عدد

آرد: ۲ پیمانه

روغن مایع: نصف پیمانه

ماست: تقریبا سه چهارم پیمانه

بکین پودر: یک قاشق مرباخوری

نمک: نصف قاشق چایخوری

مواد لازم جهت تهیه مواد درون پیراشکی:

این دیگه به سلیقه شما بستگی داره. من سوسیس و سیب زمینی و قارچ رو نگینی سرخ کردم و هر کدوم رو جداگونه سرخ کردم. بعد پیازداغ درست کردم و گوشت چرخ کرده بهش زدم و با رب حسابی تفت دادم. بعد اون سرخ کرده ها رو بهش اضافه کردم. یه کم که مواد به خورد هم رفت، دیگه کافیه. ولی شما هرچی دوست داشتید توی پیراشکی هاتون بریزید. از جعفری تازه هم غافل نشید که خوب عطری بهش میده. ریختن زرشک هم دیگه بسته به ذائقه و سلیقه شماست.

نکته یک:

اگه طعم تند دوست دارید، از فلفل سیاه هم توی مواد بریزید و هم یه کم توی خمیر. خیلی خوش طعم میشه.

طرز تهیه خمیر:

همونطور که می بینید، احتیاج به ترازو نیست. همه با پیمانه های دم دست، قابل اندازه گیریه. از همه اینا مهمتر، خمیرشه که اینقدر باشخصیته که اصلا احتیاجی به استراحت نداره. اینقدر زرنگه که خودش بعد از درست شدن، آماده است که مواد رو در بر بگیره!

من همه رو ریختم تو غذاساز! اول تخم مرغها رو می ریزیم و می ذاریم یکی دو دقیقه حسابی زده بشن. بعد روغن رو می ریزیم و یه کم میذاریم خوب مخلوط بشن. حالا نوبت ماسته. خوب که یکدست شد، آرد رو که با نمک و بکین پودر قاطی کرده ایم رو کم کم اضافه می کنیم. در دستور اصلی نوشته با لیسک آرد رو اضافه کنیم ولی من آرد رو هم ریختم و توکل کردم به خدا!!!!!! البته از تیغه مخصوص درست کردن خمیر استفاده کردم.

حاصل کار باید یه خمیر شل و یکدست باشه. غلظت خمیر، تقریبا مثل ماسته. حالا باید دستگاه رو روشن کنیم.

وقتی دستگاه خوب داغ شد و بهمون علامت داد، (هر دستگاهی یه جور ابراز علامت (!) می کنه!) حالا از مواد خمیر، با قاشق برمیداریم و می ریزیم توی خونه های دستگاه.

نکته دو:

سعی کنید مثلث ها رو پر کنید. به این صورت که با قاشقی که از مواد خمیری پره، اضلاع مثلث رو پر کنید. خود مواد به سطح مثلث می رسه و پرش میکنه.

حالا که همه مثلث ها رو پر کردید، خمیر یه کم خودشو گرفته در اثر حرارت. حالا مواد رو بریزید روی خمیرها.

حالا دوباره با خمیره روی مواد رو بپوشونید. خیلی سعی نکنید خمیر زیادی بریزید روی مواد. وگرنه پیراشکی هاتون زیادی خمیری میشه!

دستگاه که آلارم داد، خودتون هم می تونید ببیند. دیگه برشته است. بیست سی ثانیه دیگه هم صبر کنید و پیراشکی ها رو دربیارد.

نکته شماره سه:

دستگاه من قدیمیه. یعنی همونطور که می بینید، یه طرفش صفحه تفلون داره و قسمت بالاش، شیشه ایه. بعضی از دستگاهها، قسمت بالاش هم صفحه تفلون داره. این صفحه باعث میشه، شکل پیراشکی تون قشنگتر بشه. راستش چون دستگاه من فاقد صفحه بالایی بود، شکل یکطرف پیراشکی ها خیلی خوب نشد. منم توی عکس برعکسشون کردم!!!

خمیرش یه جوریه که به قالبتون نمی چسبه! پیشنهاد میکنم حتما درستش کنید. اگه دوست داشتید، پنیر پیتزا هم بریزید که طعم پنیر هم داشته باشه. اونوقت میشه پیتزا پیراشکی میکری!!

نوش جان؛ گوارای وجود!

حتما هر وقت پیازداغ کرده اید، متوجه شده اید که نرم میشه. خب این پیازداغ های نرم برای داخل آش خوبه. ولی یه وقتهایی به پیازداغ احتیاج داریم واسه تزئین روی غذا. خب، بیشتر برای تزئین روی کشک بادنجون یا آش یا هر عذایی که دوست داشته باشیم.

این طرز تهیه پیازداغ مجلسی. یعنی پیاز داغی که سفت باشه:

پیازها رو ترجیحا خلالی درشت خرد می کنیم. یعنی اصلا طرف رنده نرید حتی اگه درشت باشه. فقط خلالی درشت.

بعد آب رو جوش بیارید و پیازها رو توش بریزید. یه ربع بیست دقیقه کافیه. با این کار، آب پیازها در میاد. بعد از این مدت، پیازها رو آبکش کنید و روش آب سرد بریزید. آبش که رفت، بذارید لای دستمال یا حوله که حسابی آبش رو بگیره و خشک بشه. بعدش توی یه ظرف گود، روغن بریزید و وقتی داغ شد، پیازها رو توش سرخ کنید.

حسابی خشک و خلالی میشن

نوش جان؛ گوارای وجود

یه ماهی خیلی خوشمزه که من تضمین میدم اونایی هم که از بوی ماهی بدشون میاد، نمی تونند از این ماهی بگذرند از بس که لذیذه

شیوه خاصی هم نداره واسه درست کردنش! میتونید همینطوری هم سرخش کنید و میل بفرمایید

ولی ما یه کم به خودمون عزت گذاشتیم (!) و یه کارهایی کردیم با این ماهیه

اول اینکه به صورت فیله است و در یک بسته اش، پنج یا شش تکه ازش موجوده. اول می ذاریمش در ترکیب آبلیمو و زعفرون و پیاز و سیر

نکته ۱: سیر رو حلقه کنید نه رنده. یعنی یه جوری باشه که نچسبه به ماهی. چون هنگام سرخ کردن، میسوزه و خلاصه بد میشه

کاسه رو چند ساعت میذارم تو یخچال که حسابی مزه دار بشه ماهی

بعد درش میاریم و ماهی ها رو خشک می کنیم و می غلطونیم تو پودر سوخاری

نکته ۲: اگه طعم تند دوست دارید، میتونید به پودر سوخاری، فلفل هم اضافه کنید

نیم ساعت دیگه هم باشه تو یخچال بد نیست. اینجوری پودرها به خوردش میره

بعدش سرخشون میکنیم

و با هرچی که دوست داشتیم یا دم دستمون بود میخوریم

نوش جان ؛ گوارای وجود

یه نکته جالب دیگه هم اینکه دوغ خودشون رو می فروشند که یه دوغ خوشمزه با یه کم گازه. من فکر می کنم گاز دوغها طبیعی باشه. (اگه یادتون باشه، توی پست ماست و دوغ خانگی، یه پیشنهاد این بود که می شه چند تا نخود توی ظرف دربسته دوغ بندازیم و چند روز بذاریم بمونه تا گاز طبیعی پیدا کنه!) حالا دیگه نمی دونم اینها دوغهاشونو چه جوری گازدار می کنند. دوغ گازدار… دوغ گازدار…

راستی اینم بگم که کباب بدون برنجه. در ضمن حلیم هم دارند. که خیلی خوشمزه است. اینم عکس یه پرس کباب و جوجه که دو تاشو با هم واسه مون گذاشته. قیمتهاش خیلی خوبه. یه پرس کباب کباب یا جوجه اش ۴۵۰۰٫ که به نسبت خیلی جاها که همین پول و چه بسا بیشتر می دیم و دل درد میگیریم، واقعا می ارزه. قیمت دوغش هم یک لیتر و نیم، هزار و پانصد تومنه.

نوش جان؛ گوارای وجود!

راز جا افتادن همه آشها، پختن حبوباتشونه. تا حبوبات نپزند، هرچی هم به آش اضافه کنیم، فایده نداره. این آش سبزی نداره و می تونید عدس رو نیم ساعت آخر اضافه کنید چون زودتر از بقیه حبوبات می پزه. آب گوشت و یا اگه عصاره قلم دارید رو هم همین یک ساعت آخر بریزید. اگر هم که قلم دارید که باید بذارید جداگانه بپزه. البته می تونید قلم رو با حبوبات بپزید. دیگه خود دانید. ولی معمولا پخت قلم یه کم طولانیه. خلاصه که پیازداغ رو هم با زردچوبه مخلوط می کنیم و مقداری اش رو به آش اضافه می کنیم و بقیه رو هم می ذاریم واسه تزئین.

این تصویر اولیه بدون تزئینه. شما می تونید اونو با کشک به صورت دندون (با ریشه) تزئین کنید یا بنا به سلیقه خودنون هر جوری که خواستید. وقتی بچه جلوی دست و پای آدم باشه، همین عکس انداختن هم خودش کلی هنره (!)
یه چیز جالب راجع به این آش بگم:
می گن: اگه در حین خوردن این آش، سنگ بره زیر دندون هر کسی، درد دندون بچه مربوطه، به اون شخص منتقل می شه و بچه در جریان درآوردن دندان، درد کمتری متحمل می شه !!!!!!!!!!! اینم از اون حرفهاست. به نظر من کسی که این حرف رو درآورده، حبوبات رو خوب پاک نکرده و سنگ رفته زیر دندون یه بیچاره. بعد واسه اینکه ضایع نشه، مجبور شده این داستان رو دربیاره. البته بگذریم که هر کسی هر نگرشی داشته باشه، واسش اتفاق می افته. و اگر کسی به این حرف باور داشته باشه، حتما واسش پیش میاد. این آش رو مادر همسرم واسه پسرم پخته و زیر دندون کسی هم سنگ نرفت. بیچاره پسرم خودش به تنهایی همه درد دندون رو متحمل شد !!!!!!!!!!!!
نکته ۱: راستش اگه مادر خونه داری هستید و شاغل نیستید، به نظر من بهتره که این آش رو خوب تزئین کنید و یا حتی می تونید یه عنوان گیفت، عکس بچه تون رو هم به همراه آش به دوستاتون بدید. امان از این مادرهای شاغل که همه کارهاشون هول هولکیه!
نکته ۲: این قضیه آش در خونه مردم بردن هم حکایتی شده. اصلا به نظر من آش نذری فلسفه اش دور هم جمع شدن بوده. نه اینکه یه نفر تو خیابون نارمک آش بپزه بعد مجبور بشه با این وضع عزیز بنزین (!) واسه یه نفر تو پونک آش ببره! یه زمانی به یه جایی می رسیم که پول یه کاسه آش رو واسه فامیل، کارت به کارت می کنیم. اونم از طریق اینترنت بانک!

نوش جان ؛ گوارای وجود !

اولش بگم که درست کردن حریره بادام، به دو صورته. یعنی شاید هزار تا روش باشه ولی من دو تا رو بلدم! یکی روش خانم رویا منتظمی خدابیامرز یکی هم روش مامانم! هر دو روش هم تا یک جاهایی با هم مشترکند:

مواد لازم:

بادام

آرد برنج

شکر (کمی)

شیر (در روش خودم)

طرز تهیه:

اول با یک دانه بادام شروع می کنیم. بعد تقریبا هر یه هفته یکبار یا هر ده روز یکبار، یک دانه بادام اضافه می کنیم. من خودم مثلا شب یک دونه بادام رو توی یه کاسه کوچک آب داغ خیس می کنم. فردا صبحش بادام رو با این رنده های کوچک رنده می کنم:

روش خانم منتظمی اینجوریه که بادامهای رنده شده رو توی یه تنظیف می پیچیم و اون تنظیف رو می ذاریم توی ظرف و روش آب می ریزیم و می ذاریم بجوشه. اینقدر که حسابی عصاره بادام دربیاد. بعد تنظیف رو در میاریم و بعدش بهش یه کم شکر و مقداری آرد برنج اضافه می کنیم و مثل فرنی درستش می کنیم.

ولی روش مامان من اینجوریه که:

بادامها رو که توی ظرف رنده کردیم، روش آب می ریزیم و می ذاریم بپزه. مثلا بین بیست تا سی دقیقه. که حسابی عصاره بادام بیرون بیاد. توی این فاصله آرد برنج رو با آب سرد مخلوط می کنیم تا یه کم لعاب بده. بعد از این بیست سی دقیقه، مخلوط آب و آرد برنج رو به بادامهای روی حرارت اضافه می کنیم و کمی هم شکر می ریزیم و حدود نود تا صد و بیست سی سی شیر هم اضافه می کنیم و حدود یک ربع می ذاریم همه با هم بپزند. بعدش ظرف رو از روی حرارت برمی داریم و محتویاتش رو از چای صاف کن، رد می کنیم:

بعدش عصاره اش رو می ذاریم خنک بشه، اونوقت می دیم نی نی جون نوش جونش کنه. معمولا در حریره بادام، شیر نمی ریزند. من می ریزم! تا قوت بیشتری برای نی نی داشته باشه.

این عکس همون قاشق حرارتیه که قبلا گفتم. همونطوری که می بینید، چون حریره داغ بود، رنگ سر قاشق، سفید شده.

راستی، شنیده ام حریره بادام به صورت پودر در داروخونه ها فروخته می شه و دیگه احتیاج نیست خودمون توی خونه تهیه کنیم. ولی خواهش می کنم خودتون درست کنید! مطمئن باشید استفاده از بادام تازه خیلی بیشتر خاصیت داره. ممکنه تهیه اش به نظر سخت بیاد، ولی عادت می کنید. اونجوریام که می گن درست کردنش سخت نیست. باید واسه نی نی وقت گذاشت دیگه!

نی نی هایی که به شیر گاو حساسیت دارند:

بعضی از نی نی ها به شیر گاو حساسیت دارند. مثلا نی نی من. می دیدم وقتی بهش فرنی یا حریره بادام میدم، بعد از چند ساعت، اینقدر گریه می کرد که از چشماش اشک می ریخت! خلاصه کاشف به عمل اومد که به شیر گاو حساسیت داره. به خاطر اینکه من سر کار می رم، شیری که براش می دوشم، کفاف شکم آقا رو نمی ده و در کنار غذاهای کمکی، باید شیر خشک کمکی هم استفاده کنه. (ماشالا بچه دهن داره!) دکتر هم شیر خشک بیومیل ۲ رو براش نوشت که خیلی هم خوشمزه نباشه که یه وقت به طور کلی از شیر مادر زده نشه. وقتی دیدم به شیر گاو حساسیت داره، توی حریره بادام و فرنی اش، شیر خشک می ریزم. یعنی اول شیر خشک درست می کنم یا وقتی که از شیر خشکش زیاد می مونه، باهاش حریره بادام یا فرنی درست می کنم. البته نی نی من به سرلاک هم حساسیت داشت. اونو فعلا قطع کرده ام و جایگزینی براش پیدا نکرده ام. دکترش می گفت بعضی بچه ها نمی تونند سرلاک رو خوب هضم کنند. می شه از برند غنچه یا پوره استفاده کرد که البته من هرچی هم گشتم، اونها رو پیدا نکردم!

این بود انشای من در مورد حریره بادام و تجربیات آن!

نوش جون نی نی ها ؛ گوارای وجودشون!

مواد لازم:

آرد: ۱پیمانه

تخم مرغ: ۵ عدد

شکر: ۱ پیمانه

روغن زیتون: سه چهارم پیمانه

آب انگور شیرین: سه چهارم پیمانه

دارچین: کمی

پوست لیمو شیرازی: یک عدد

وانیل: کمی

بکین پودر: کم

نمک: کمی

شهد توت سیاه و ترافل : برای تزئین

طرز تهیه:

اول مثل همیشه فر رو می ذاریم گرم بشه. بعد توی یه ظرف، زرده و سفیده رو از هم جدا می کنیم. اول میریم سراغ زرده.

نکته ۱: هر وقت قرار باشه زرده و سفیده رو جدا بزنیم، اول زرده رو می زنیم. چون پف سفیده زود می خوابه. پس می ذاریمش واسه آخر.

اول زرده رو با شکر می زنیم. حسابی که به خورد هم رفتند، روغن زیتون رو اضافه می کنیم. سپس پوست لیمو و آب انگور رو می ریزیم. آرد رو دو سه مرتبه الک می کنیم و اضافه می کنیم. حالا می ریم سراغ سفیده. توی یه ظرف دیگه، سفیده رو اینقدر می زنیم که از ظرف نریزه. سپس به ظرف اصلی مون اضافه می کنیم. سفیده رو باید در سه مرحله به مواد اضافه کرد. خیلی به آرومی که پفش نخوابه.

حالا موارد رو می ریزیم توی قالب و می ذاریم طبقه وسط فر. بین ۳۵ تا ۴۵ دقیقه می ذاریم حسابی بپزه. تا وقتی که آماده بشه، میریم سراغ درست کردن شهد توت سیاه.

یک استکان شکر می ریزیم روی توت ها و با مقدار خیلی کمی آب، می ذاریم بپزه و شهدش درست بشه. احتیاجی نیست قوام بیاد. همین که احساس کنیم درست شده، کافیه (!)

کیک که آماده شد، می ذاریم خنک بشه. سپس از توی قالب درش می آریم و برش می زنیم. قشنگر اینه که اول برش بزنیم و توی ظرف بچینیم، بعد روش رو با توت سیاه و ترافل تزئین کنیم.

نوش جان ؛ گوارای وجود !